ἵζευ τᾶσδ᾽ ὑπὸ καλὰ δάφνας εὐαλέα φύλλα
ὡραίνου τ᾽ ἄρυσαι νάματος ἁδὺ πόμα,
ὄφρα το ἀσθμαίνοντα πόνοις θέρεος φίλα γυῖα
ἀμπαύσηις πνοιᾶι τυπτόμενα Ζεφύρου.

Siéntate al pie del hermoso follaje tupido de este lauro
toma del ameno hontanar un dulce trago,
por dar a tus miembros, jadeantes de agobio del estío,
reposo con el embate de los soplos del zéfiro

(Antología griega, IX, 313)

Ἑρμᾶς τᾶιδ᾽ ἕστακα παρ᾽ ὄρχατον ἠνεμόεντα
      ἐν τριόδοις πολιᾶς ἐγγύθεν ἀιόνος,
ἀνράσι κεκμηῶσιν ἔχων ἄμπαυσιν ὁδοῖο·
      ψυχρὸν δ᾽ ἀχραὲς κράνα ὑποπροχέει.… Leer más