O vagabundo Metín tódolos meus días nun fardelo mendadoe boteime a andar.Eu mesmo faguía os camiños que me levabanlonxe, mais aló dos bosques,pola beira do mar, polo mar mesmo.E no fardelo, a carón dos días meus,—infancia, mocidade, madureza, vellice—iba metendo o pan das esmolas.Algunha vez o pan aínda estaba quente i ó tocaloresucitaba un día... Continue Reading →